Dom Wielorybniczy Greavesa – książka.
Transkrypcja[]
[Urywek książki o firmach prosperujących w Dunwall]
Za dawnych czasów, gdy statki przywoziły wielkie, martwe wieloryby, ludzie rozbierali je i przetwarzali ich tłuszcz na tran w potężnych kadziach na brzegach Wrenhaven. Małe załogi obsługiwały swoje własne kadzie, mając robotników specjalizujących się jako opalacze, tnący, patroszący, przewoźnicy lub cedzacze.
Jak można się było spodziewać, gdy wzrósł popyt, weszli biznesmeni, przyciągając najlepsze załogi obietnicami wyższej płacy i większego bezpieczeństwa pracy. Magazyny na skrajach Dzielnicy Finansowej Rudshore wznosiły się niemal w ciągu jednej nocy. Żaden nie był lepiej zorganizowany albo, jak niektórzy mówią, bardziej bezwzględny, niż Dom Wielorybniczy Greavesa, otwarty przez samego Ebenezera Greavesa.
Dom Wielorybniczy Greavesa rósł gwałtownie, połykając rywali, aż zdominował branżę. W swoim szczycie firma zatrudniała ponad 300 pracowników, nie wliczając dzieci, które odgrywały pomniejsze (i często tragiczne) role. Osoby powiązane z rafinerią rozpoznawano po okrywających je od stóp do głów przemysłowych uniformach ze skóry oraz noszonych maskach, które chroniły przed wyziewami.